benaden,
V.;
zum Wort vgl. .
›jm. gnädig sein‹.

Belegblock:

Herborn u. a., Rechn. Jülich
34, 15
(
rib.
/
snfrk.
,
1398
/
9
):
Aelff van Alrehove(n) [...], den got benaede.
Loesch, Kölner Zunfturk. (
rib.
,
1499
):
Heinrych Kessels, dem godt ouch bnaede.