bemorgengaben,
V.
›eine Frau mit der Morgengabe ausstatten, beschenken‹.

Belegblock:

Grosch u. a., Schöffenspr. Pössneck
59, 37
(
thür.
,
1474
):
Ist dy frouwe auch bemorgengabit worden, so volget ir auch darczu yre morgengabe.
Kurrelmeyer, Dt. Bibel (
Straßb.
1466
):
Ob etlicher verlaite die maide [...]
.
vnd schlefft mit ir
.
er bemorgengab sy: vnd hab sy zů eim weip.
Dirr, Münchner Stadtr. (
moobd.
,
1340
):
der [arm man] sol noch enmach sein hawsfrawen nicht hoͤher bemorgengaben, dann mit dem zehenten tail seins gůtz.