1
beleimen,
V.;
zu
mhd.
lîmen
›mit Leim bestreichen‹
().
›etw. mit etw. bekleben; etw. verkleben‹.

Belegblock:

Quint, Eckharts Pred. (
E. 13.
/
A. 14. Jh.
):
ez wære des schult, daz sîn zunge belîmet wære mit anderm unvlâte.