bekriechen,
V., unr. abl.
›jn. bekriechen, auf jm. herumkriechen‹.

Belegblock:

Neumann, Rothe. Keuschh.
2796
(
thür.
,
1. H. 15. Jh.
):
si [kusche maget] mochte lieber des beginnen | das si bekrochen di bosen spinnen.