behäuten,
V.
›jn. (zur Strafe) schlagen‹.

Belegblock:

Brunner, Rechtsqu. Krems u. Stein
15, 33
 (
moobd.
,
1395
):
so geb dem richter zwai pfunt und hat er der phenning nicht, so sol er werden geslagen und behaͤutet vaste, aber da nicht, da man di diep slecht.