begarbe,
Adv.;
zu
mhd.
begarwe
›ganz und gar‹
().
›ganz und gar, vollständig‹.

Belegblock:

Pyritz, Minneburg 
3927
(
nobd.
, Hs.
um 1400
):
tregst auch begarbe | Durch mich etteliche varbe.
Fichtner, Füetrer. Trojanerkr.
249, 5
 (
moobd.
,
1473
/
8
):
Schilt silber weiss fuerten s’, darinn begarbe | stainpöcke schön nach zobel var.
Pyritz, a. a. O.
2953
.