bedriessen,
V., unr. abl.
›jn. verdriessen, verstimmen, ärgern‹; subst.: ›Verdruß, Ärger‹.
Belegblock:
Judas was […] ein verreter; dis bedros Petrus […], und wolte einen andern vor in setzen.
denn ein pider man der vellet | in bedriezzen von der tat.
daz in [menschen] nymmer zu chaim mal | moͤcht bedriessen in seinem můt?.