bedösen,
V.;
zu
mhd.
dœsen
›zerstreuen‹
().
›jn. betäuben, verwirren‹.

Belegblock:

Kurz, Waldis. Esopus  (
Frankf.
1557
):
Das doch der Apt […] | […] | Solch hohe frag nicht wurd auffloͤsen: | Drumb wolt er jn also bedoͤsen.
Preuss. Wb. (Z)
1, 451
(s. v.
bedosen
).