baumig,
Adj.
1.
›baumartig‹.
Bedeutungsverwandte:
.

Belegblock:

Dasypodius (
Straßb.
1536
):
Boͤumig / boͤmechtig.
Henisch (
Augsb.
1616
):
Baumig gewaͤchs.
2.
›gefühllos, stumpf (von den Zähnen infolge des Genusses unreifer Früchte)‹; Metonymie zu 1.
Wortbildungen:
baumigkeit
.

Belegblock:

Henisch (
Augsb.
1616
):
Baumige zaͤn […]. Prouenit n. dentium stupor esu fructuum immaturorum & acerborum. Baumigkeit der zaͤn / stupor, torpor dentium.