banhau,
der
;
–/ auch:
+ Uml.
›ein der allg. Nutzung entzogener, der Bannherrschaft vorbehaltener Holzschlagplatz‹;
vgl.
2
 23.
Syntagmen:
b.
(Subj.)
verboten sein.

Belegblock:

Schwäb. Wb. (a.
1584
).