2
bangen,
V.;
Etymologie ?
›eilen, eilend gehen‹.

Belegblock:

Hübner, Buch Daniel (
omd.
, Hs.
14.
/
A. 15. Jh.
):
Vurbaz wurden sie bangen | In das hus daz Gotis was.
Nieman wil zu dir bangen, | Der da gebe gut durch Got.