balling,
der
;
assimilierte Form von
mhd.
banlinc
(), entsprechend
mnl.
ballinc
().
›Verbannter, des Landes Verwiesener‹.

Belegblock:

Chron. Köln (
rib.
,
um 1400
):
dat horte ein ballink, ind den had her Johan vurß uis sime lande gebannen.