bösfätig,
Adj.;
Etymologie des Grundwortes unklar ().
›böse, schlecht, übel‹;
vgl. (Adj.) 67.

Belegblock:

Schöpper (
Dortm.
1550
):
Vnfrumm vntugentsam vnerbar tugentloß vngerecht lasterhafft lästerlich suͤndhafftig boͤß boͤßhafftig vbelthetig verrucht boͤßthätig schalckhafft schelmig boͤßfätig.
Österley, Steinhöwels Äsop (
Ulm
1474
/
82
):
Das gelükrad hilfft den guoten und den bösen [...] und beschicht offt, das die nydigen und bösfätigen in ierer aigen boshait werden gekestiget.
Fischer, Eunuchus d. Terenz (
Ulm
1486
):
nun merck ich das sie bosfetig ist.