ausschütteln,
V.
1.
›etw. ausschütteln, so schütteln, daß Verunreinigung herausfällt‹.
Bedeutungsverwandte:
1
.
Syntagmen:
den mantel, die kleider a.

Belegblock:

Luther. Hl. Schrifft.
Apg. 18, 6
(
Wittenb.
1545
):
Da sie [Jüden] aber widerstrebeten vnd lesterten / schüttelt er [Paulus] die Kleider aus / vnd sprach zu jnen / Ewer Blut sey vber ewer heubt.
West, Dasypodius.
1989, 270
;
Hulsius
P iijv
;
Dietz, Wb. Luther .
2.
›jn. verstoßen, verwerfen‹; Ütr. zu 1.
Bedeutungsverwandte:
vgl. , (V.) 20,  2,  3,  4,  12,  9.

Belegblock:

Luther. Hl. Schrifft.
Neh. 5, 13
(
Wittenb.
1545
):
Auch schüttelt ich meinen bosen aus / vnd sprach / Also schüttele Gott aus / jderman von seinem Hause / vnd von seiner erbeit / der dis wort nicht handhabet / das er sey ausgeschüttelt vnd leer.