ausmären,
V.;
zu
mhd.
(-)mæren
, nhd.
mären
›kund tun‹
(; ).
›schwätzen, klatschen, jn. verleumden‹; auch subst.

Belegblock:

Rennefahrt, Wirtsch. Bern (
halem.
,
1604
):
das man sich des bösen ... ußmärens abthun sölle.
Rwb (a.
1573
).