auseilen,
›hinaus-, forteilen; flüchten‹.
Belegblock:
Päpke, Marienl. Wernher
(
halem.
,
v. 1382
):
Des wart vil mœnigem gach von hus | Und iltent balde scharecht us.
Grossmann, Unrest. Öst. Chron.
(
oobd.
,
3. Dr. 15. Jh.
):
die geleich in der tayding auseylten, dye chamen davon.