aufschiessen,
V., unr. abl.
1.
›etw. (z. B. einen Graben) aufwerfen‹.Belegblock:
mit einem graben tiffer, wenn ein mann mit einem spat aufgeschyesen mag.
Belegblock:
Der reboc hoch begunde | Wachsen creftlich und wart groz. | Nach deme als er ufschoz | An groze.
er
[Gottes Knecht]
scheusst auff fur Jm / wie ein Reiss / vnd wie eine Wurtzel aus durrem Erdreich. die Christliche Kirche [...] mus durch viel truͤbsal auffschiessen / herfuͤr brechen vnd auffkommen.
ich [Maria] bin uf geschozzen als ein luftic cederboum.
Ein Juͤngling / ein Junger auffgeschoßner mensch / spruͤssel.
crescere homines ‘wachsen, aufschiessen’.
5.
›etw. aufsprengen, aufbrechen‹; transitiv zu schiessen
(V.) 2.