aufbrennen,
V.,
auch rückuml.
1.
›etw. (eine Verriegelung) aufbrennen, durch Brennen öffnen‹.

Belegblock:

Skála, Egerer Urgichtenb.
26, 8
(
nwböhm.
,
1562
):
seindt sie vber dj Mauer hinein gestigen [...], dj Thur auffbrenth, die Truen mit ein Nebinger auff port.
Mollay, H. Kottanerin
16, 39
(
moobd.
,
1439
/
40
):
an dem fotrum waren die slos also vest, daz man ıͤr nicht mocht abgefeilen vnd man muͤst es auf prennen vnd was ein grosser gesmach da von.
Skála, a. a. O.
26, 5
.
2.
›etw. abbrennen‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  1, ,  12.
Syntagmen:
die stat a.

Belegblock:

Preuss. Wb. (Z)
1, 225
(a.
1553
).