aron,
Pflanzenname.
›Aronstab, Arum maculatum L.‹; metonymisch: ›Wurzel des Aronstabes‹; die Pflanze soll aus dem in die Erde gesteckten Stab des Aron entstanden sein.
Zur Sache:
Marzell
1, 444
;
Hwb. dt. Abergl.
1, 598-600
; ;
Lex. d. Mal.
1, 1022
.
Wortbildungen:
aronblat
,
aronkraut
,
aronwurzel.

Belegblock:

Haage, Hesel. Arzneib.
19r, 9
(Hs. ˹
noobd.
/
md.
,
E. 15. Jh.
˺):
Welcher mensch zebrochen ist, dem sol man sieden sbarczburcz und wal burcz und aron.
Keil, Peter v. Ulm
199
(
nobd.
,
1453
/
54
):
Nym weiß pech oder hartz iiij lot [...], dornach nym aronpletter.
Ebd.
263
:
Dor zu nyme frisch wasser [...] vnd geweicht arom.
Deinhardt, Ross Artzney
127
(
oobd.
,
1598
):
Nimb aranwurzel, schab dieselb.
Lehmann, Rezeptb. A
1488
;
2117
;
Rohland, Schäden
354
;
Deinhardt, a. a. O.
111
;
Schmid, R. Cysat
8
.