apoplexia,
die
;
immer in lat. Form.
›Schlaganfall‹.

Belegblock:

Haage, Hesel. Arzneib.
12r, 14
(Hs. ˹
noobd.
/
md.
,
E. 15. Jh.
˺):
Von den funf haupt suchtten. Die erste haisset apoplexia, die kummet von der ubrigen flussigkait der vier complexion.
Sudhoff, Paracelsus (
um 1520
):
Der schlag hat in im etlich krankheiten, welche mit vil namen begriffen werden, als apoplexia, paralysis, lethargus.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
diu salb ist guot für daz paralis und für diu zwai vallenden lait, der ainz apoplexia haizt und daz ander epilencia.