anstat,
der
;
zu
mhd.
state
›Verhältnisse, Umstände‹
().
1.
›Handlung, Verrichtung, Umstände‹.

Belegblock:

Gille u. a., M. Beheim
291, 506
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
Nach | dem anstat | pat | er got fleisslich | weisslich, | das alles velt | selt | truken sin.
2.
hierher (?): ›Laune, spontane Gemütsverfassung‹.
Bedeutungsverwandte:
.

Belegblock:

Fastnachtsp. (
rib.
,
15. Jh.
):
Wene nicht, leve vadder myn! | De frouwens krigen wol eynen anstodt, | Idt kan noch altomael werden gudt. | Myn wyff Wöbbeke krech ock eyns den schrul, | Se was schir worden half dul.