anschnaufen,
V.;
zur Form vgl. s. v.
schnaufen
.
›jn. anfahren, anschnauzen‹.
Bedeutungsverwandte:
 6; vgl. .

Belegblock:

Sachs (
Nürnb.
1555
):
Den thet Diogenes an-schnauffen: | Du lecker, las dein werffen sein!
Ebd. (
1553
):
Wil auch mein weib nit mehr anschnauffen.
Ebd. (
1558
):
Wenn denn der bawer mich anschnaufft, | Das tuch sey grün und gar nit plab.