anschnauen,
V.;
zur Form vgl.
s. v.
schnauen
.
›jn. anfahren, anschnauzen, anherrschen‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
.
Belegblock:
Stackmann u. a., Frauenlob IV,
21, 1
(Hs. ˹
nobd.
,
3. V. 15. Jh.
˺):
Swach und unfrut mag man mich, Werlt, nicht snöuwen an.
Bolte, Pauli. Schimpf u. Ernst
(
Straßb.
1522
):
Die Fran wolt im nichtz geben und schnawet in an.