anpfeien,
V.;
zu
mhd.
phîen
›verspotten‹
().
im Beleg wohl: ›etw. anspucken‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  1.

Belegblock:

Luther, WA (
1531
):
Hǔi Jüňcker Meuchler pfeifft aüff, las vns ewr vrteil horen, pfey dein buch an, Ja pfey deine stirn vnd hertz an.