anneigen,
V.
1.
›etw. hinlehnen, zur Ruhe hinsinken lassen‹.

Belegblock:

Feudel, Evangelistar
13, 27
(
omd.
,
M. 14. Jh.
):
des menschyn sun hat nicht do her syn houbit an geneyge.
2.
als part. perf. in der Verbindung
angeneigte rede
›übliche Ausdrucksweise‹.

Belegblock:

Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
mag man niht gesprechen mit abgezogner red [...]. aber man spricht wol mit angenaigter red: der vater ist der sun und der sun ist der hailig gaist.