annageln,
annägeln
(letzteres etw. seltener),
V.
›jn./etw. festnageln‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. ,  4.

Belegblock:

Große, Schwabensp. (Hs. ˹
nd.
/
md.
,
um 1410
˺):
gense vnde al vogele, kisten vnde angenegelt dingh.
Hübner, Buch Daniel (
omd.
, Hs.
14.
/
A. 15. Jh.
):
uf daz sie | Jhesum zu dem trame hie | Gezugen an zu neilen.
Langen, Myst. Leben
182, 13
(
nobd.
,
1463
):
an dem heiligen / crewcz, doran du nackat vnd ploß angenagelt [...] gehangen pist.
Mayer, Folz. Meisterl. (
nobd.
,
v. 1496
):
Grausam er an genagelt wart | Dem kreucz.
Kehrein, Kath. Gesangb. ;
Mayer, a. a. O. ;