anmästen,
V.
›jn. mästen‹.

Belegblock:

Goldammer, Paracelsus. B. d. Erk.
45, 10
(
obd.
, Hs.
n. 1570
):
so ist es auch nit der will Christi / das jr sollen seine prediger allso anmesten vnd füllen.