ankeipen,
V.,
unr.;
zu
mhd.
kîp
›Widersätzlichkeit‹
().
›etw. angreifen, belagern‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  14.

Belegblock:

Strehlke, Nic. Jerosch. Chron. (
preuß.
,
um 1330
/
40
):
dî [burc] pflag er an dô kîpen.