anglammen,
V.;
zu
Glamme
›Glut‹ ().
›jn. anglühen‹.

Belegblock:

Gille u. a., M. Beheim
442, 19
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
du [Maria] gruner, plüendiger posch, | des hailgen gaistes zunder | an glamet dich und die belibt doch grun, | das dir das feür nit mocht getun | nach leiplicher begire.