angefechten,
V., unr. abl.
1.
›etw. bekämpfen, befehden‹;

Belegblock:

Helm, H. v. Hesler. Apok. (
nrddt.
,
14. Jh.
):
Wen sie iz blut der gerechten | Vor der werlt an gevechten.
2.
›jn. versuchen, verlocken, anfechten (im religiösen Sinne)‹;

Belegblock:

Strauch, Schürebrand (
els.
,
E. 14. Jh.
):
wie groͤslich es uch joch iemer angevihtet.