anbüren,
V.;
zu
mhd.
bürn
, nhd.
(ge)bühren.
›jm. als Pflicht auferlegt sein, zugewiesen sein‹.

Belegblock:

Winter, Nöst. Weist. (
moobd.
,
v. 1559
):
man sol den wasserlauf raumen von der Grickin hülbm unz in den pach wen dasselb anpurt.