aname,
der
;
mit
Präfix
â-
›un-‹ (vgl.
Henzen, Dt. Wortbildung.
1965, 101
).
›Beiname, Spitzname‹;
zu (
der
3.

Belegblock:

Wyss, Limb. Chron. (
mfrk.
,
2. H. 14. Jh.
):
Der selbe lantgrebe Henrich was genant zu anamen der isern Henrich.