amorschaft,
die
.
›Liebe‹; metonymisch: ›Liebesverhältnis, Liebschaft‹; die beiden Bedeutungen sind nicht immer sinnvoll trennbar.
Kennwort U. Füetrers.

Belegblock:

Nyholm, Füetrer. Gralepen
1952, 2a
(
moobd.
,
1473
/
8
):
gross amorschafft er spǔrte: | der ritter dick mit armen ward umbfangen.
Spiller, Füetrer. Bay. Chron. (
moobd.
,
1478
/
81
):
In dem sprach er der rainen frawen nach freuntlicher amorschaft.
Munz, Füetrer. Persibein
57, 4
(
moobd.
,
1478
/
84
):
der mynne fackel prannde, | da von ir hercz in amorschafft erst new | ward von mynniclichem vmbefahen.
Ebd.
87, 2
:
Ain mynne kus versigelt | dy amorschafft zue stund.
Nyholm, a. a. O.
146, 1a
–2a;
Munz, a. a. O.
513, 5
;
Panzer, Merlin Füetrers
30, 3
.