altaropfer,
das
;
-s/-.
›Rauch der auf dem Altar verbrannten Opfergabe‹;
vgl.  1,  1.

Belegblock:

Jungbluth, J. v. Saaz. Ackermann
26, 33
(Hs. ˹
omd.
,
1465
˺):
Aruspex, nach alteropfers rauche in kunst zukunft ausrichtend.