akraft,
die
.
›Schwäche, Kraftlosigkeit, Ohnmacht‹;
vgl.  1.
Bedeutungsverwandte:
 2, ; vgl. .

Belegblock:

Kurrelmeyer, Dt. Bibel Var. (
Augsb.
1475
/
80
):
In dem tag spricht der herre wúrd ich schlahen ein ieglich pferd in der erschreckung: vnd seinen aufsteiger in vnsinnikeit
[Z-Sa:
der onmacht oder akrafft
].
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
zukkerrôsât hât ain kraft [...] wider den swintel und wider die âkraft, diu von der krankhait kümt der gaistleichen gelider.