acheln,
V.;
aus
hebr.
achal
›(gierig) essen‹
(vgl.
Kluge, Etym. Wb.
5
).
›hastig essen‹.
Rotwelsch und Soldatensprache.

Belegblock:

Schles. Wb.
1, 26
;
Schmidt, Hist. Wb. Straßb.
8
;
Kluge, Rotwelsch. ; .