abtrog,
der / das
;
zu
mhd.
(ge)troc
›teuflisches Blendwerk‹
(), nhd.
2
Trog
›trügerische Erscheinung‹
().
›Unhold, Wechselbalg‹.

Belegblock:

Bachmann u. a., Volksb. (
alem.
,
15. Jh.
):
„Es ist ein groß wunder, das du als vil geschwecz kanst, als jung du bist, und werist du von alter graw, sin wer ze vil, unnd du doch kum dryer jaren alt bist; du magst ein abtrog sin, daz ist ein wechselbanck.“ Das kind antwurt dem keyser [...]: „Ich bin nit ein abtrog, sunder der got, der funff tusent menschen spist.“.