abschalte,
die
;auch
-n/ -n.
›Stauvorrichtung zur Ableitung des Wassers, Schütze‹; zu i. S. von ›ablenken, ableiten‹, vgl.
Dwb, Neub.
.1, 759
Belegblock:
daz alle die, so zů dem graben gewandt sind, sond die abschalten machen in irem costen, da sich das wasser teilt.
dz man dem wasser sinen runß sol lassen, dz man ußrent der abschalten da selbs mitt sag holtz und mitt andrem holtz wol múg komen.