abroden,
V.
›etw. kahlfressen, abnagen‹; Ütr. zu dem im
Dwb, Neub.
1, 708
belegten
abroden
›urbar machen‹.
Bedeutungsverwandte:
,  1,
1
.

Belegblock:

Voc. inc. teut.
c iiijr
(
Speyer
1583
/
4
):
Benagẽ Abrodẽ [...] rodẽ vel nagẽ.