abrücken,
V.
1.
›etw. (z. B. einen Stein) wegwälzen, wegziehen‹.
Bedeutungsverwandte:
 1.

Belegblock:

Froning, Alsf. Passionssp.
2279
(
ohess.
,
1501 ff.
):
Dissen stein rucket ab!
Wrede, Aköln. Sprachsch.
34a
.
2.
›(jm.) etw. herab-, herunterreißen‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  1.

Belegblock:

Strehlke, Nic. Jerosch. Chron. (
preuß.
,
um 1330
/
40
):
als sî woldin daz gewant | im ruckin ab.
Löffler, Columella/Österreicher (
schwäb.
,
1491
):
wir [...] binden die jungen schos úber das joch [...] es sol gebogen werden senfftklich, das [...] nit die [...] geschwollnen pross abgeruͮckot werdint.
3.
›jm. etw. widerrechtlich entziehen‹; Ütr. zu 1.

Belegblock:

Wrede, Aköln. Sprachsch.
34a
;
Preuss. Wb. (Z)
1, 52
.