tener,
der
;
zu
mhd.
tëner
›die flache Hand‹
(
Lexer
2, 1423
).
›die flache Hand, Handfläche‹.

Belegblock:

Kurrelmeyer, Dt. Bibel
3, 249, 11
(
Straßb.
1466
):
Moyses sprach [...] ich streck mein dener zuͦ dem herren: vnd die doner hoͤrent [...]. Vnd moyses gienge aus [...] vnd strackt die hende zuͦ dem herren: vnd die doner horten auff.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat.
282, 28
(
oobd.
,
1349
/
50
):
der scorp hât ain art, daz er des menschen tenr in der hant niht hekt.
Scholz, Lanfrank. Chir. Parva
234v, 14
;
Pfeiffer, a. a. O.
383, 15
;
Pausch, Ital.-Dt. Sprachb.
110, 5
;
Schwäb. Wb.
6, 1735
;
Schmeller/F.
1, 540
.