lernknecht,
der
.›Lehrling (im Handwerk)‹;
zu
lernen
1.Vorw. obd.; gehäuft Rechts- und Wirtschaftstexte.
Bedeutungsverwandte:
vgl. lerjunge
lerknabe
lerknecht
lerling
Belegblock:
Roder, Stadtr. Villingen
81, 38
(önalem.
, 1371
): wann der lernknecht maister wirt.
Mollwo, Rotes Buch Ulm
179, 9
(schwäb.
, 1425
): daz man [geben sol] ainem lernknechte 3 schilling haͤller des tags [...] und sol uff dehainem werk mer denne ain lernknechte sin; und sol ouch nu hinnenhin ain ieder lernknechte under den zimberluͥten zwai jaͧre lernen.
Müller, Nördl. Stadtr.
248, 21
(schwäb.
, 1483
): welcher also füran lerenknecht halten oder annemen will, der sol ainen ieden lerenknecht nit kürtzer noch minder dann uf drew jar zuͦ lerung annemen.
Chron. Augsb.
9, 320,
Anm. 1 (schwäb.
, 1549
): Die Schuster sollen mer nit dann zwen lehrnknecht haben.
Auer, Stadtr. München
139, 3
(moobd.
, n. 1347
): Dingt ain man ainen lernchnecht ze jarn.
Dirr, Münchner Stadtr.
385, 9
(moobd.
, um 1365
): Es sol auch chain schuͦster, der mayster ist, nicht mer lernchnecht haben dann ainen und sol auch den selben dingen und leren ze dreyn iaren.
Müller, Nördl. Stadtr.
200, 24
; Auer, a. a. O.
242, 23
; Dirr, Münchner Stadtr.
385, 6
f.; Pfälz. Wb.
4, 939
.