grumme,
der
.1.
›beißender Schmerz‹; vgl.
grummen
3.Belegblock:
Wolf, Rothe. Ratsged. F
827
(thür.
, 3. Dr. 14. Jh.
): kunnen keynen rad me | Danne schinden, nemen vnd vz gespe: | Daz liebet eyme fursten tummen, | Wanne man yme saget große grummen.
Haltaus, Liederb. Hätzlerin
2, 58, 98
(schwäb.
, 1471
): das tuͦt mir den grum͂en, | Das man sy nym͂er haissen sol.
2.
›durch das Scharren des Hirsches verursachter kleiner Erdaufwurf‹.Bedeutungsverwandte:
bühel
burgstal
Belegblock:
Dalby, Lex. MHG Hunt.
1965, 71
.