grautuch,
das
.
›besonders strapazierfähiger, aber einfacher Wollstoff‹; speziell: ›Asketen- und Bußgewand der Mönche‹.
Wortbildungen:
grautucher
›Wollenweber‹,
grautuchschau
.

Belegblock:

Luther, WA
41, 447, 10
(
1535
):
graw thuch anziehen macht keinen newen menschen.
Schnyder, Qu. Zürcher Wirtsch.
849, 18
(
halem.
,
1489
):
Wullweber, wullschlaher, graͧwtůcher, hůter, lynweber [...] soͤllent haben ein zunft.
Müller, Stadtr. Ravensb.
221, 6
(
oschwäb.
,
um 1420
):
Von den graw tuchern. Es ist ouch gesetzt von der graw tůch schow, das nieman kain graw tůch noch kotzen vail haͧn sol, es si denne geschowet.
Memminger Chron. Beschr.
8, 17
(
Ulm
1660
):
Grawtucher oder Lodner⸗Zunfft / bey welchen sich finden die Balbierer / Bader / Hutmacher / Faͤrber / Zeugwuͤrcker.
Rechn. Kronstadt
3, 196, 43
;
Schwäb. Wb.
3, 816
.