gemage,
der
;
zu
mhd.
gemâge
›der Verwandte‹
(
Lexer
1, 832
).
›der Verwandte‹.
Wortbildungen:
gemagschaft
›Verwandtschaft‹.

Belegblock:

Chron. Köln
1, 342
(
rib.
, Hs.
1. H. 15. Jh.
):
Ir sijt gebrodere ind gemage, | durch Got, neyman in verzage.
Große, Schwabensp.
132a, 18
(Hs. ˹
nd.
/
md.
,
um 1410
˺):
eyn ieslich man sal deme konige [...] vol helpen, Swa se dar zuͦ geladen werden met rechte, her si sin man oder sin gemach oder sin here.
Henisch
1483
.