bispeln,
V.;
wohl zu
mhd.
wispeln
›zischen, pfeifen‹
(
Lexer
3, 945
) mit Wechsel von
w
zu
b
(
Frnhd. Gr.
1993, 86
).
›leise sprechen, flüstern, säuseln‹.

Belegblock:

Luther, WA
10, 1, 1, 372, 13
(
Wittenb.
1522
):
der geyst bispelt, odder redet, odder singt.
Dietz, Wb. Luther
1, 308
;
Schwäb. Wb.
6, 1657
.