ausmagern,
ausmägern,
V.
›etw./jn. auszehren, schwächen; jn. aushungern‹; als part. Adj.
ausgemagert
›dünn, dürr‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl.
absiechen
,
aushungern
,
ausmergeln
; zum part. Adj.:
dün
.
Syntagmen:
den weinberg a.

Belegblock:

Fischer, Folz. Reimp.
34, 86
(
Nürnb.
um 1520
):
[ein furst von orient] wirdt sie auff all ort belegern | Und vil des volcks darin außmegern.
Dasypodius
376r
(
Straßb.
1536
):
außge Maͤgert / dünn. Obesus, a, um.
Maaler
41r
;
Schwäb. Wb.
6, 1562
(a.
1690
).