anbrunst,
die
.›Aufflammen, Auflodern‹;
vgl.
anbrinnen
1.Belegblock:
Brévart, K. v. Megenberg. Sphaera
8, 11
(noobd.
, 1347
/50
): zorn ist niht anders wanne ain anprunst dez plutes.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat.
277, 21
(oobd.
, 1349
/50
): nu ist die hitz ain anprunst der getürstichait und der kuonhait.