anbrunst,
die
.
›Aufflammen, Auflodern‹;
vgl.
anbrinnen
 1.

Belegblock:

Brévart, K. v. Megenberg. Sphaera
8, 11
(
noobd.
,
1347
/
50
):
zorn ist niht anders wanne ain anprunst dez plutes.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat.
277, 21
(
oobd.
,
1349
/
50
):
nu ist die hitz ain anprunst der getürstichait und der kuonhait.