abwank,
der
.1.
›Abwendung, Abfall von jm.‹; zu
abwanken
1.Belegblock:
Bihlmeyer, Seuse
456, 15
(alem.
, 14. Jh.
): Lieber weri mir, daz ich dich sehe gebaͮret uff ligen, denne keinen abwank in so getaner wise von gotte nemen.
2.
›Biegung, Krümmung (von Sachen); Schwankung, Abweichung (von Maßen)‹.Belegblock:
Holtzmann, Gr. Wolfdietrich
1663, 2
(Hs. A. 15. Jh.
): Er sties daz swert in den stein, daz ez lute erklank, | do tet daz swert reine nie kein abewank.
Schwäb. Wb.
1, 82
.3.
›Schwankung, Zweifel im Hinblick auf etw.‹; zu
abwanken
2.Belegblock:
Päpke, Marienl. Wernher
8554
(halem.
, v. 1382
): Der gaist ist schnel, das flaisch ist krank | Und tůt vil mænigen abe wank.
Mayer, Folz. Meisterl.
1, 251
(nobd.
, v. 1496
): Do er [Jesus] hafft an des kreuczes schranck, | Pey dir zu wan an abewanck.