tuten,
V.;
lautmalerische Bildung aus dem
nl.
-nd.
Raum; vgl. mnl.
toeten
, mnd.
tuten
(Verwijs/Verdam
; 8, 486
Dwb
).11, 1, 2, 1938
›in ein Instrument blasen, ein Blasinstrument spielen‹.
Bedeutungsverwandte:
blasen
Wortbildungen:
tutelei
Belegblock:
Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
11529
(rib.
, 1444
): Eyn horn hadde id an dem halse hangen | [...] | Doe id mich sach komen, [...] | Blasen ind tuten id begunt.
Fastnachtsp.
357, 27
(nobd.
, n. 1450
): Da muß man in ein hornlein tutten, | So zeucht man auf und lest in ein.
Goedeke u. a., Liederb.
121, 65
(Nürnb.
1534
/7
): erst hub der meister an zu teuten.
Bächtold, N. Manuel. Zugabe H. R. Manuel
334, 864
(Zürich
1548
): Ich wil üch machen mancherlei. | Was wend ir han, den tutelei?
Meijboom, a. a. O.
7869
; Schwäb. Wb.
2, 518
; Türk, Wortsch. Dietr. v. Gotha.
1926, 123
.